ազազուն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑzɑˈzun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ազազուն

վանկեր՝ ա•զա•զուն 

Ստուգաբանություն

Ստացված է ազազուն բառի «ցամաք» մեկնության աղավաղմամբ և կապ չունի թուրքերեն azu «ատամ, սեղանատամ, ժանիք» բառի հետ, ինչպես ստուգաբանել է Հ. Աճառյանը (Հայերեն արմատական բառարան, հատոր 1, էջ 82)։

Ածական

1. տկար, հիվանդոտ (բույսի մասին) ◆ Բուք է ու ցուրտ, ազազուն թուփերի վրա պսպղում է եղյամը։ (Ավետիք Իսահակյան)
2. (փխբ․) թույլ, տկար, անզոր ◆ Գիտության, ազնվության ու ճաշակի ներկայացուցիչն էր այդ ազազուն ու վտիտ երիտասարդը։ (Գրիգոր Զոհրապ)

Հոմանիշներ

1. նվազուն, տկար, նիհար, վտիտ, արուգ (հնց․), խորշակասուն (հզվդ․)
2. տե՛ս թույլ, տկար

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ withered գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ жухлый (ru) ‎(žuxlyj), хилый (ru) ‎(xilyj), чахлый (ru) ‎(čaxlyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։