աղուր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈʁuɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղուր
վանկեր՝ աղուր
Գոյական
- Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Վան, Ուրմիա՝ անվի հետքը` փոս գիծը ճանապարհին, անվահետք, անվակոս ◆ (Նրանք) դուրս եկան լայն մի արահետ, ուր զուգահեռ գծերի պես մնացել էին ավտոմեքենայի անիվների աղուրները: (Հրաչյա Քոչար) ◆ Աղուրովը սելավաջուր ա կյամ։ Սահակ Ամատունի
- երկաթուղային գիծ՝ կազմված երկու զուգահեռ դրված ռելսերից
- (գվռ․) ճանապարհը ցույց տվող, ուղեցույց
- Ուրմիա՝ ճանապարհի մանր հող, փոշի ◆ Քըշին ձիանքը… ճամխի աղուրը երկինքը խանած։ Ժվ
- Մոկս՝ ոտնահետք ◆ Նա լպստրակա աղուր ի։ (Ձեռագիր)
- Մուշ՝ առաջնորդ անձ, ուղեկցող, ճանապարհ ցույց տվող ◆ Մի աղուր վերցրի հետս, գնացինք պղնձահանքը։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Հոմանիշներ խմբագրել
- սայլուղի (սայլի ուղի)
- անվահետք, անվակոս, անվատեղ (հզվդ․)
- տե՛ս ուղի
- տե՛ս երկաթուղագիծ
- տե՛ս ուղեցույց
Արտահայտություններ խմբագրել
- աղուրը բռնել՝ գնալ, մի աղուր բռնել՝ գնալ - աղուրով՝ հետքով գնալ
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղուր(ը) | աղուրներ(ը) |
| Սեռ. | աղուրի | աղուրների |
| Տր. | աղուրի(ն) | աղուրների(ն) |
| Հայց. | աղուր(ը) | աղուրներ(ը) |
| Բաց. | աղուրից | աղուրներից |
| Գործ. | աղուրով | աղուրներով |
| Ներգ. | աղուրում | աղուրներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։