Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անաղուհաց

վանկեր՝ ա•նա•ղու•հաց

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ուրմիա՝ աղուհաց չճանաչող, աղուհացը մոռացող, երախտամոռ, ապերախտ ◆ Ամենքից սիրված ու հարգված մի Էլբեգի այսօր այդ անաղուհաց, ապերախտ Նասիրի շնորհիվ փտում է Սիբիրում։ (Պերճ Պռոշյան)
անհյուրասեր ◆ Մելքոնը անաղուհաց մարդ ա։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։