Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•նա•նա 

  1. Վան՝ բույսի մի տեսակ, որ իբր թե ուտողին անմահություն է տալիս (Աճ)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։