անաստղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈnɑstʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անաստղ
վանկեր՝ ան•աս•տղ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- որտեղ կամ երբ աստղեր չկան։ ◆ Գիշերն անաստղ ու խավար, ո՞ւր ես, լուսնյակ դ՛ուրս արի։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- խավար, մթագին, մռայլ, տխուր։ ◆ Ի՞նչն է վախեցել կորցնել, բացի իր խեղճությունից իր խեղճությունից, իր ճղճիմ, խղճուկ, անաստղ գոյության գորշ, անհրապույր հեռանկարից։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) գրավչություն չունեցող, անհամակրելի։
Հոմանիշներ խմբագրել
- աստղազուրկ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։