անբասիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnbɑˈsiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անբասիր
վանկեր՝ ան•բա•սիր
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- որևէ վատ գիծ՝ հատկություն չունեցող։
- որևէ պարսավելի բան չարած, անպարսավելի, անկշտամբելի։ ◆ Կյանք կերտեցինք արևային, մարդկային այգ անբասիր։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) Անարատ, ազնիվ։
Հոմանիշներ խմբագրել
- անպարսավ,
- (հզվդ․) անըստգյուտ, անբասրական, անբասրելի
- անքննադատելի։
- մաքուր, ազնիվ, անարատ, անբիծ։
Հականիշներ խմբագրել
- արատավոր,
- անմաքուր,
- պիղծ
Արտահայտություններ խմբագրել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։