աներկրային
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnɛɾkɾɑˈjin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աներկրային
վանկեր՝ ան•երկ•րա•յին
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
ոչ երկրային, երկնային, եդեմային ◆ Եվ իրարու կը ժպտին… Քույր ծաղիկներ աներկրային: (Միսաք Մեծարենց)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- երկրային,
- երկրային
- բնույթ
- չունեցող,
- փխքաննյութական,
- անմարմին,
- փխքՀրաշալի,
- գերասքանչ,
Բաղադրյալ բառեր | |
|
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։