Հայերեն

վանկեր՝ ան•կա•նոն 

Կազմություն խմբագրել

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ կանոն:

Ածական

  1. կանոն չունեցող, կանոնից զուրկ ◆ Անկանոն դասավորություն։
  2. ոչ կանոնավոր, առանց կանոնավորության ◆ Անկանոն շարժում ◆ Հուզմունքից և անկանոն շնչառությունից դեմքը քրտնակալած էր։ (Անահիտ Սահինյան)
  3. կանոնի հակառակ, կանոնի դեմ մեղանչող ◆ Ապրել էս… անկանոն, ցավալի կյանքով։ Հովհաննես Թումանյան
  4. ոչ պարբերական կանոնավորապես չկատարվող ◆ Եվ թափորը շարժվեց դանդաղ, անկանոն։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նրա մազերը անկանոն թափվել էին ուսերին։ Սերո Խանզադյան
  5. բարոյական կանոններին հակասող, անկարգ (հնց․) ◆ Անկանոն հոլովում։ ◆ Անկանոն բայ։
  6. ոչ կանոնավոր, սովորական կանոններին հակասող, ժամանակավոր գոյություն ունեցող (ռազմ․) ◆ Անկանոն բազմանկյունի։
  7. (քրկն․) կանոնից շեղվող, բացառություն կազմող
  8. (եկեղ․) ոչ կանոնական, կանոնական չճանաչված
  9. (երկրչ․) համաչափություն չունեցող, ոչ համապատշաճ
Հոմանիշներ խմբագրել
  1. անկարգ, անկազմակերպ, խառնակ, խառնաշփոթ, խառնիխուռն, անբարեկարգ, անբարեզարդ, աննորմալ, անորմալ, անսովոր, արտակարգ, տարականոն
  2. զարտուղի
  3. պարականոն, կանոնազուրկ
  4. տե՛ս անկանոնական
Արտահայտություններ խմբագրել
  1. անկանոն կոտորակ - կոտորակ, որի համարիչը մեծ է հայտարարից

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։