Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հայ•րե•նիք

Ստուգաբանություն խմբագրել

հայրենիք չունեցող ◆ Անհանգրվան տարվեցիչ երկրից-երկիր, իբրև մերկ, անհայրենիք մուրացիկ, որ հացի տեղ ունի երգ։ Եղիշե Չարենց
օտար երկրներում հածող, վտարանդի, պանդուխտ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ having no fatherland գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Не имеющий родины, отечества, лишённый родины (ru) ‎(Ne imejuščij rodiny, otečestva, lišónnyj rodiny) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։