արդար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑɾˈdɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ արդար
վանկեր՝ ար•դար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- արդարության և օրենքի համաձայն գործող, ուղղամտ ◆ Արդար եղեք հեզ և բարեհաճ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- անմեղ ◆ Դուք դատեցեք արդարն ու մեղավորը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- շիտակ, ճշմարիտ, չշմարտախոս, անաչառ ◆ Օ, ռամիկ մարդու արդար լեզուն հունով հայրենի… դարեր, դարեր իր մաքրամաքուր ջուրն է տարել։ Եղիշե Չարենց
- օրինավոր, իրավացի, արդարացի ◆ Մյուս պարողները իրենք ալ կանգ առել էին այս զույգի շուրջը հիացած, հիացում, որուն, մեջ նախանձը իր արդար բաժինը ուներ։ (Գրիգոր Զոհրապ)
- ճշմարիտ, սրբազան ◆ Արդար դրոշ հայության, սիրո սեղան հրառա, դու իմ երկրի հարության անխաբ վկա, Արարատ։ (Վահան Տերյան)
- (կրոն․) մեղք չգործած, չմեղանչած (անձ)
- արդարությամբ իրավացիորեն
Հոմանիշներ խմբագրել
- շիտակ, ճշմարիտ, իրավ
- օրինավոր, հիմնավոր, արդարացի, իրավացի
- անմեղ, անհանց, անմեղսակից, անհանցավոր
- տե՛ս անմեղսապարտ
- տե՛ս ազնիվ
- տե՛ս արդարադատ
- տե՛ս արդարամիտ
Արտահայտություններ խմբագրել
- արդար ասել - ուղիղ՝ ճշմարիտն ասել ◆ Հացից կտրվեցինք, մեղք ենք, ցորեն ցանենք։ — Շատ արդար ես ասըմ։ Սահակ Ամատունի
- Մոկս՝ արդար գետին - ընդերքի այն շերտը, որին մարդու ձեռք չի կպել ◆ Թուր Կեծակին․․․ կը դիպնի Մսրա Մելիքի ճակտին, կերթա, կխասնի արդար գետին։ ՍԾ
- արդար եղ, յուղ -
- անարատ, անխարդախ, մաքուր յուղ ◆ Սրտացավ ունեցողներին միշտ աշխատում են արդար եղով․․․ կերակուր ուտացնել։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
- հալված յուղ
- Խոտուրջուր՝ ճարպ, ճրագու
- արդար եղի պես երես ըլել - ինքն իրեն արդարացնել, անմեղ երևալ
- արդար եղի տեղ դնել, ընդունել - կեղծը ճիշտ ընդունել, առանց կասկածելու հավատալ
- արդար քրտինքով ապրել - ազնիվ աշխատանքով ապրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։