արոտ
Հայերեն
Դասական ուղղագրութիւն խմբագրել
Արտասանություն
ՄՀԱ: [arot]
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բնիկ հնդեվրոպական՝ * trəg՛-՝ * ter- «տրորել, շփել, շփելով մաշել, ծակել» արմատից՝ * g՛-ի տ արտացոլմամբ (հմմտ. * ag՛ro- > արտ, * g՛əlou- > տալ «տագերկին» և այլն) և ւ-ի ներմուծմամբ (ա-ի երկբարբառացմամբ, ինչպես մաւտ (մատչիլ) և յաւտ (յատանել) բառերում. հմմտ. հունարեն τρωφω՝ «ուտել (հում բան), կրծել», թոխարերեն ԱԲ trāsk «որոճալ», հայերեն արածել։
Գոյական
վանկեր՝ ա-րոտ
- անասունների արածելու կանաչ խոտ
- Գանձակ, Ղարաբաղ՝ այն տարածությունը, որտեղ արոտ է բուսնում, արոտավայր, մարգագետին ◆ Տավարն արոտ են տարել։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան)
- այն ժամանակաշրջանը, երբ անասուններն արածում են արոտավայրերում
- (հնց․) կանաչ խոտ (չհնձած)
Հոմանիշներ խմբագրել
- արոտատեղ(ի), արոտավայր, մարգագետին
- ճարակատեղ(ի), արոտամարգ, ճարակաբույս (հզվդ․)
- պաճարարոտ, պաճարոտ (հնց․)
- նախրատափ, նախրագնա, տվարածատափ (բրբ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
- արոտ անել ― արածել
- արոտի պառկեցնել - հիվանդին լողացնել խոտերի թուրմով ◆ Հոռոմսիմա ճիճան․․․ վարպետ հեքիմ է, արոտի պառկեցուցել, շերպեթ խումցունել, մայասիլի ճար անել գիտի։ Ռափայել Պատկանյան
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։