Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բար•բա•ռուն 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. խոսող, բարբառող
  2. (հզվդ․) խոսուն, կենդանի, պերճախոս ◆ բարբառուն ապացույց (Միսաք Մեծարենց)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս պերճախոս
  2. տե՛ս խոսուն

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել