(այստեղ-այնտեղ) դիմել ◆ Տեղ հասնելու պես՝ գլուխս քարեքար տամ, պաշտոն ճարեմ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ - Չորս տարի է, ինչ գլուխս հազար քարի եմ խփում, չի լինում։ Անդրանիկ Ծառուկյան◆ Զարկեք ձեր գլուխը ձեր ուզած քարին: Պիտի դառնաք ձեր կրունկի վրա, իյնալու համար երկաթե բազուկին մեջ այդ աստվածության։ Հակոբ Օշական◆ Հասույթի աղբյուր ճարելու համար գլուխը ամեն քարի կը զարնե: (Գրիգոր Զոհրապ)◆ - Մեկ սենթ առնելիք չունիս, կ'ըսե, ո՛ւր կ'երթաս գնա, կ'ըսե, ո՛ր քարը որ մենծ է գլուխդ էնոր զարկ, կ'ըսե։ Վահե Հայկ◆ Գլուխը քարին զարնելով, փայտին զարնելով, գործ պիտի ճարե։ (Գրիգոր Զոհրապ)◆ Էսքով-էնքով ընկնելով, գլուխը քարին, քարը գլխուն տալով ամենն իրան հըմար մեկ գործ ճարեց։
ո՞ւր դիմեմ (դիմի...), ի՞նչ ճար անեմ (անի...) ◆ - Դե ես ի՞նչ անեմ, եղբայր, գլուխս ո՞ր քարովը տամ, մնացել եմ երկու կրակի մեջ այրվելիս։ (Ղազարոս Աղայան)◆ - Բաս ես ո՞ր քարովը տամ իմ գլուխը, երկու-երեք կոլոր տարի ա ղուլ [«ստրուկ. ծառա] ես շինել։ (Պերճ Պռոշյան)
չարչարանք քաշել, մեծ ջանք թափել, գլուխը պատեպատ խփել ◆ - Գնա՛... գնա՛ գլուխդ քարին տուր, քարը գլխիդ, տե՛ս փող չե՞ս վաստակի, մարդ չե՞ս դառնա։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Ամեն հնար գործ պիտի դնի, քարը գլխին տա, գլուխը՝ քարին ու ոնց որ է մի տեղից ալյուր ձեռք գցի բերի։ Արշակ Շահնազարյան◆ Մինչդեռ ընտանիքին հայրը, առանձին, գլուխը քարին կը զարնե վճարելու համար բազմաթիվ ծաքեր։ «Զարթոնք»◆ - Խազար տարի խա [«հա՛»] ասա՛, խա գլուխդ ի քարին զարկի: Մենք չընք կենա [կե՛նա], չընք գնա [գի՛նա, «չգիտենք»։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Դրացին թեև գլուխն քարեքար տվեց, / Ձեռն ոչինչ չընկավ։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ - Ձեր քովերը մարդիկ պատառ մը հացի համար գլուխնին քարե քար կը զարնեն: (Թլկատինցի)◆ - Մըր գեղ չենք, հորթա (որ) գլուխս ի քարեքար տինք (տայի), գտնեինք։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Ախպերս հո չի գլուխը քարին, երեսը սարին տվել, մանիշակ ճարել ղրկել քեզ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Կու լաց ըլիս, գլուխդ քարոքը կու տաս... վուր աշխարհքը խղճա քիզ։ Գաբրիել Սունդուկյան◆ համեմատության համար՝ - Տո, դիփունքը գլուխը քարին ին տալի, յի՞ս էլ տա՜մ: Գաբրիել Սունդուկյան◆ Անձրևներից հետո դեռ ամպերը երկար / Գլուխները սարին ու քարին են տալիս: Համո Սահյան
չմտածված, վատ հետևանքի հասցնող, զղջալ տվող քայլ կատարել ◆ - Ես մեղա Աստծու, ես գլուխս քարը տվի, էլ չեմ անիլ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ - Նանդ գլուխը քարն էր տալիս, որ մի քիչ ժամանակ առաջ չէր քեզ ղրկում։ ն ◆ Ըսե՜, խելոք Հռիփս, ասո՞ր համար էր որ գլուխս քարե քար զարկի ու դուրս ընկա պապենի օճախես [օջախես]։ (Թլկատինցի)◆ Շատ շուտով տեսա, որ գլուխս քարովն էի տվել, հանձն առնելով այդ բթամիտ տղայի հետ պարապելու տաժանակիր աշխատանքը։ Ն-Դ ◆ - Տո՛, գետինը մտնես... դու էդ ի՞նչ գլուխդ քարովն ես տալիս, ուզում ես քեռուդ թոռն ուզիլ տղիդ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ համեմատության համար՝ Բայց ուստա Սիմոնը գլուխը քարովը կտա ու էդ սխալը չի անիլ։ (Պերճ Պռոշյան)
