թողնել, որ իրեն սպանեն կամ վնասեն (առավելապես ժխտական) ◆ Հինգ տարի սարու ձորի, գազան, հարամու գլուխը չի՛ տվեց, պահե՛ց։ (Խաչատուր Աբովյան)
իրեն զոհել՝ սպանվելու (կամ ուրիշ) վտանգի ենթարկել ◆ Այդ բանի համար ես գլուխս կտամ: Մլխս ◆ - Ի՞նչդ է պակաս, որ գըլուխդ փորձանքի ես դու տալի: Հովհաննես Թումանյան◆ - Կմտածեմ, թե ինչպե՞ս էլավ, որ ինքն իր գլուխ փորձանքի չտվեց, սաղ ի մնացեր։ (Հրաչյա Քոչար)
(խսկց․) իրականացնել, ի կատար ածել ◆ Սա մի աննման հերոսություն էր, որ հանձն առավ ի սեր Ռաշիդի այս տարօրինակ լեռնական աղջիկը, և գլուխ տարավ անսպասելի աջողությամբ։ Ահ ◆ Ուշ ու միտքը քցել էր Սոսի դարդը հոգս անելու, ընչունքի քանի որ մի հետ շլինքն էր առել, պտի գլուխ տաներ: (Պերճ Պռոշյան)
հաջողությամբ կատարել, գլուխ հանել ◆ -Մեր Խուդոյին որ տանուտեր շինենք, չի՞ կարող գլուխ տանել
