դատարան
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [dɑtɑˈɾɑn]
վանկեր՝ դա•տա•րան
Ստուգաբանություն խմբագրել
- (իրավգ․) քրեական դատավարության սուբյեկտ` քրեական գործերի լուծման ֆունկցիա իրականացնող մարմին, որը Հայաստանի Հանրապետությունում քրեական գործերով արդարադատություն է իրականացնում և լիազորված է հանուն Հայաստանի Հանրապետության մեղավոր ճանաչել անձին հանցագործության կատարման մեջ և նրա նկատմամբ նշանակել քրեական պատիժ ◆ Գործերի քննարկումը բոլոր դատարաններում կատարվում է ժողովրդական ատենակալների մասնակցությամբ բացի օրենքով հատկապես նախատեսված դեպքերից։
- դատական գործի քննւթյանն ու լուծմանը մասանակցող դատավորների կազմը
- այն շենքը, որտեղ տեղավորված է դատական մարմինը ◆ Սիմոնն աննկատելի կերպով… էնպես թաքուն դուրս եկավ դատարանից, որ ոչ ոք չնկատեց։
- դատաստան (հնց․)
Հոմանիշներ խմբագրել
ատյան, տրիբունալ զինվորական, ատենատեղի, ատենատուն, ատենարան, դատաստանատուն, դատաստանարան, դատաստանոց, պահանջատուն, պահանջարան (հնց․)
Արտահայտություններ խմբագրել
դատարան քաշել, քաշ տալ - մեկի դեմ դատական գործ հարուցել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։