եղյամ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛʁˈjɑm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ եղեամ
վանկեր՝ եղ•յամ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *el- գույնանիշ արմատից՝ սկզբնական «փայլուն» > «սպիտակ» իմաստի անցումով. այդ իմաստն առկա է ծառանունների, կենդանական անունների մեջ. հմմտ. լատիներեն olor «կարապ» (< *«սպիտակ»)։
Գոյական
- աստղանման սառցային բյուրեղների ձևով գետնի՝ բույսերի՝ առարկաների վրա նստող մթնոլորտային տեղում ◆ Աշնանային եղյամը ծածկել էր գետինը և հիշեցնում էր մոտալուտ ձմեռը։ (Մուրացան) ◆ Սարերի բարձր կատարներին ամպը ցող էր շաղում, լուսաբացին ցողը սառչում էր դառնում եղյամ։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․), (պտկ․) ճերմակ մազեր ◆ Գլխի սպիտակ եղյամ։
- (նորբ․) սառած ցող
Հոմանիշներ խմբագրել
- ցող, շաղ, (գվռ․)՝ թոշ, շոլ, ձնգեռ, ձնձեղ
Արտահայտություններ խմբագրել
- եղյամ դնել՝ նստել
- գետնի՝ բույսերի՝ առարկաների վրա եղյամի շերտ կապել
- (գլխին, մազերին բառերի հետ) ճերմակել, սպիտակել
- եղյամ ուտել (ժղ․) - ցրտահարվելով համեղանալ (որոշ պտուղների՝ բանջարեղենների մասին)
- եղյամ դնել գլխին, եղյամ նստել գլխին - տե՛ս սպիտակել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։
 |
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Եղյամ: |