եռաբարբառ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛrɑbɑɾˈbɑr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ե•ռա•բար•բառ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- երեք ձայնավորի կամ ձայնավորի ու ձայնորդների միացությունը մեկ վանկում, որի մեջ միայն մեկն է վանկարար ու լիահունչ, իսկ մյուսները վերածվում են ոչ վանկարարի՝ թռուցիկ արտասանությամբ (լեզվբ․) ◆ Լռելյան բառի մեջ եայ կապակցությունը եռաբարբառ է
Հոմանիշներ խմբագրել
- եռահնչյուն (լեզվբ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
 |
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Եռաբարբառ: |