Հայերեն

«ես» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով


  Արտասանություն

ՄՀԱ: [jes]

վանկեր՝ ես 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *eg՛ (> *es> ես. ս-ն բաղաձայնից առաջ գտնված դիրքում՝ հետագա տարածմամբ։ Հմմտ. հունարեն εγω, գոթերեն ik, լիտվերեն aš, eš, պրուսերեն as, es:

Դերանուն

առաջին դեմքի անձնական դերանվան եզակին. գործածվում է խոսողի կողմից, ինքն իրեն մատնանշելու համար ◆ Աղքատություն ես սիրեցի, խեղճի լացը, հառաչանք, Ես քնարս նվիրեցի վիշտ երգելու ու տանջանք։ Հովհաննես Հովհաննիսյան

Գոյական

  1. (հոլովվում է՝ եսի, եսից, եսով) մարդու սեփական էությունը, անհատականությունը ◆ Պաղատում եմ քեզ, ով բարեգութ մահ… իմ եսը թող ինձ գոնե և թաղիր թշվառիս երկրի և խավար անդունդների մեջ, սակայն թող միայն խորհեմ ու զգամ - և տիեզերքը ինձ հետ կլինի… քանի եսս կա, և ես այդպես կապրեմ դարեր, դարեր։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. անհատ (փխբ․) (բնստ․)
  3. (հոգեբ.) մարդու կողմից իր անձի արտացոլումն ու այդ արտացոլման արդյունք հանդիսացող պատկերացումների ու դիրքորոշումների համակարգը, ինքնագիտակցությունը
  4. (հատուկ կրթ․) հոգեկանի նախօրինակ՝ իմ ամբողջության և միասնության մեջ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
  1. ես իմ - տե՛ս եսիմ
  2. ես իմ հոգին - մի բան հաստատելու երդման արտահայտություն

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
  • Զաքարյան Ս․, «Հատուկ կրթության» հասկացությունների անգլերեն-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2007 — 56 էջ։