զգայություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɡɑjutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ (ը)զ•գա•յու•թյուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
հուն. aisthesis`«զգացում, զգայություն»
Գոյական
- զգայուն լինելը
- զգալու՝ արտաքին ազդակների արձագանքեու ունակությունը և դրա աստիճանը, հոգեկան արտացոլման առաջին և տարրական մակարդակը, որը տեղի է ունենում զգայարանների վրա արտաքին աշխարհի կամ օրգանիզմի ներքին միջավայրի ֆիզիկական ու քիմիական գործոնների ազդեցության տակ
- զգայուն վերաբերմունք
- մարդու զգայարանների վրա օբյեկտիվ աշխարհի ներգործության տարրական արդյունքը
Հոմանիշներ խմբագրել
- զգայունություն, զգացողություն
- տե′ս զգացմունք
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։