Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զը•գըլ•խել

Ստուգաբանություն

(հնց․) գլխին խփել, գիտակցությունը մթագնել ◆ Ու մոռացավ բարմունքները զիս կըզգլխեն վերստին։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Երակներուս մեջ կարծես քաղցրահոտ շունչդ է լեցված, որ կզգլխե կօրրե զիս։ (Վահան Թեքեյան)
(փխբ․) շշմեցնել, ապշեցնել (զարմանքից, հիացմունքից և այլն )
(փխբ․) արբեցնել, թովել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։