Հայերեն

վանկեր՝ զեն•քա•տեր 

Գոյական


  1. (նորբ․) զենք ունեղոց, զենքի տեր ◆ Խումբը տաս օր ման եկավ գաղթականների գյուղերում զենքատերերին ցուցակագրեցին, կանչեցին գյուղախորհուրդ։ Մուշեղ Գալշոյան

Աղբյուրներ

խմբագրել