Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թագաւոր

վանկեր՝ թա•գա•վոր 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Թերևս փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ -vār ածանցի և հայերեն -(ա)վոր-ի բաղարկմամբ. հազիվ թե հայկական կազմություն լինի։

Գոյական

  1. միապետի տիտղոսը միապետական կարգերում
  2. այդ տիտղոսը կրող և թագավորական իշխանությունն ունեցող անձ, որի իրավունքները հնում անսահմանափակ էին, և պաշտոնը սովորաբար ժառանգական էր, միապետ, արքա ◆ Թագավորը ե՞րբ է բարի բան մտածել շինականի համար։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  3. նորափեսան հարսանիքի ժամանակ և պսակի առաջին օրերին ◆ Թագավորը (նորափեսան) Մուղնի գնաց, ես դեսն եկա։ (Պերճ Պռոշյան)
  4. աստված ◆ Դու ամենազոր թագավոր վերին, Պաղատում եմ քեզ, լսիր թշվառին։ Սարմեն
  5. այն, որ իշխում է րջապատի վրա, կամ այս կամ այն հատկությամբ գերազանցում է բոլորին, ամենամեծը՝ ամենաուժեղը ցեղի՝ տեսակի մեջ ◆ Նա (եղջերուն) դուրս եկավ մի խաղաղ հպարտությամբ՝ վեհ ու չքնաղ, ինչպես բնության էն ամեն գեղեցկությունների տերն ու թագավորը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թագավորը շուրջկա լեռների։ (Վահան Տերյան)
  6. թղթախաղի այն քարտը, որի վրա նկարված է թագը գլխին տղամարդու պատկեր, պապ ◆ Փոսիկի թագավորը։ ◆ Խաչի թագավորը։
  7. (փխբ․) մի որևէ վայրում ինքնագլուխ իշխող անձ, բացարձակ իրավունքի տեր, ինքնիշխան, ինքնակալ ◆ Նա այս շրջանի թագավորն է, ոչ ոք չի կարող նրա դեմ խոսել։
  8. (փխբ․) արդյունաբերական որևէ ճյուղի խոշոր մենաշնորհի տեր ◆ Սկսենք մրցել ամերիկացիների հետ, և մեկ էլ տեսար դարձանք նավթային թագավորներ։ (Շիրվանզադե)
  9. (փխբ․) մարդկանց իր հմայքին՝ ազդեցությանը ենթարկող կին ◆ Թագավոր բառը Սայաթ-Նովեն էնպես է գործածել, ինչպես գործ է ածում սուլթան կամ խան և կամ զալում։ Դրանք նշանակում են հզոր, իշխող, տիրող, հրամայող։ Հովհաննես Թումանյան
  10. կենդանիների ցեղի կամ տեսակի մեջ ամենազորեղը ◆ Արծիվը թռչունների, իսկ առյուծը կենդանիների թագավորն է։
  11. (շխմ․) շախմատի գլխավոր խաղաքարը՝ արքա ◆ Հակառակորդը սկսեց ճնշում գործադրել թագավորի թևում։
  12. (եկեղ․) ժամերգության մեջ՝ ժամագրքի երգեր, որոնք սկսվում են «Թագավոր հավիտյան» բառերով
  13. մարմնական և հոգեկան բարձր հատկանիշներով օժտված անձ

Ածական

  1. թագավոր դարձած ◆ Իմ թագավոր որդին չմնաց։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. արքա, միապետ, կայսր, տիրակալ, գահակալ, թագակալ, ինքնակալ, կեսար (բյուզանդական), շահ (պարսկական), շահնշահ, արքայից արքա, թագավոր թագավորաց, ցար (ռուսական), սուլթան (մահմեդական), նեգուս (հաբեշական), փարավոն (հին եգիպտական), փադիշահ (արևելյան), (հին)՝ ծիրանավոր, աշխարհակալ, աշխարհատեր
  2. տե՛ս նորափեսա

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. թագավոր դնել՝ նստեցնել՝ կարգել - թագավոր դարձնել, թագադրելով թագավորեցնել ◆ Բերում են իրենց խելոք նազիրին առքով ու փառքով թագավոր դնում։ Հովհաննես Թումանյան
  2. թագավոր նստել - թագավորել, թագավորեցնել ◆ Էս դարում Մըսր անհաղթ ու հզոր Մսրա-Մելիքն էր նստած թագավոր։ Հովհաննես Թումանյան
  3. թագավորն ապրած կենա - թագավորին դիմելու ժողովրդական բարեմաղթության արտահայտություն՝ թող միշտ ապրի թագավորը, երկար կյանք թագավորին ◆ Թագավորն ապրած կենա, ձեր կոտը մի տվեք։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Եվ հպարտ ժողովուրդը կպատմի․ «Թագավոր ապրած կենա», էսպես ու էսպես․ կյանք չէր մեր կյանքը։ (Անահիտ Սահինյան)
  4. թագավոր լինել
    1. թագավորություն անել
    2. գերիշխողը՝ հիմնականը՝ ամենակարևորը լինել ◆ Հայրենիքի սերը և նրա ազատության միտքը պետք է թագավոր լինի ամեն գործողությունների վրա։ (Րաֆֆի)
  5. թագավորաց թագավոր
    1. արքայից արքա, կայսր, շահնշահ
  6. աստված

Աղբյուրներ խմբագրել


 
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Թագավոր: