Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *ta(n)g-՝ (*te(n)g- «շոշափել, ձեռք տալ, բռնել» արմատից (*tang-t > թաթ, *teng-t > թանթ). հմմտ. հունարեն τεταγων՝ «բռնող», լատիներեն tangō (tactum) «շոշփել, դիպչել, բռնել», հին անգլերեն daccian «թեթև շոշափել», իռլանդերեն tais «փափուկ, խոնավ, մեղմ»։ Սակայն հնարավոր է, որ լինի մանկական բառ, որի զուգահեռներն առկա են հնդեվրոպական և ոչ հնդեվրոպական լեզուներում. հմմտ. հնդեվրոպական *tata-, *teta-:
ձեռքի մասը՝ դաստակից մինչև մատների ծայրը ◆ Ու ճիպոտն էլ ետ իրենց թաթերին, Հոգնած ու սոված արցունքն այտերին փոքրիկ որբերը անտառի միջում Գիշերվան կեղին լալիս են, կանչում։Հովհաննես Թումանյան
մարդու և կենդանիների ոտքի մասը՝ կոճից մինչև մատների ծայրը ◆ Կատուն գալիս է թաթը կոխում և սպանում է սոխակին։(Րաֆֆի)
գուլպայի՝ կոշկի և այլնի մասը, որ հագնում է ոտքի այդ մասը ◆ Մայրը նստած նրա դիմացը, կարկատան էր անում, կամ քանդում թաթերից ընկած գուլպաների մի զույգ։(Անահիտ Սահինյան)◆ Ձյունը ծածկել էր սապոգների թաթերը:Սերո Խանզադյան
կշեռքի նժար ◆ Ոտքը դնում էր կշեռքի մի թաթի մեջ, մյուս թաթի մեջ լցնել էր տալիս մետաքսը։(Րաֆֆի)◆ Կշեռքի պղնձյա թաթերը (ղողանջյուն են արձակում)։Վրթանես Փափազյան
ակիշի թաթաձև տափակ մասը, որով քերում են տաշտի խմորը
ուղիղ անկյունով իրար միացած երկու կտոր տախտակե կահ, որ պատից կախելով վրան ճրագ կամ թեթև իրեն են դնում
ճախարակի այն մասը, որի վրա զետեղված է իլիկը
թիթեղյա տափակ փոքրիկ աշտանակ, որի մեջ մոմը տնկելով դնում են լապտերի մեջ
շատ մեծ ձեռք՝ ոտք
(փխբ․) մագիլ, ճիրան ◆ Անձկության ու կարոտի ճնշող թաթերում ճնշվում է նրանց սիրտը։
մեքենայի այն մասը, որին ոտքով սեղմում են գործի գցելու համար ◆ Աշխատանքի տեղը պետք է լինի լուսավոր, որ լույսը ընկնի մեքենայի սեղմիչ թաթի (ոտքի) վրա։ (Դասագիրք)
(փխբ․) ճնշում, լուծ ◆ Հարուստները… իրենց ծանր թաթը դրին իտալական չարքաշ ժողովրդի սրտին։(Ավետիք Իսահակյան)
(փխբ․) թաթն իբրև հարվածելու միջոց, բռունցք ◆ Ժանիքի դեմ ես ժանիք, թաթի դեմ թաթ վրիժառու։(Դանիել Վարուժան)
կեռ, կարթ
(գվռ․) կարճաճիտ բրդյա գուլպա ◆ Կնկանդ համար թաթ կգործի։Գուրգեն Մահարի
հետամտել, քրքրել մի բան գտնելու վնասելու՝ խանգարելու նպատակով ◆ Նա սիրում է դնել իր թաթը իմ գրքերի վրա։Եղիշե Չարենց
թաթը կոխել՝ տրորել - վնասել (գործով կամ խոսքով), մեկի մասին վատ խոսել, մեկի շահերին կպչել ◆ Կարապետյանը Հասրաթյանի մորաքրոջ տղան է. իրար թաթ չեն կոխում:Սերո Խանզադյան
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։