թիվ

Հայերեն

ութ թիվը

Արտասանություն

ՄՀԱ: [tʰiv]

• ՄՀԱ՝ [tʰiv]

վանկեր՝ թիվ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *teuo-՝ *tēu- «ուռչել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն tuvas «ուժեղ, հզոր», պրուսերեն tūlan «շատ», գոթերեն pūsundi, ռուսերեն тысяча «հազար»։

Գոյական

1. քանակ արտահայտող հասկացություն, որի օգնությամբ հաշվումներ են կատարում
2. հաշիվ, համրանք ◆ Թիվ կա աստղերին, թիվ չկա զորքին։ (ժղ․)
3. քանակություն, քանակ ◆ Գերազանցիկները մեծ թիվ են կազմում։
4. տարեթիվ, թվական
5. թվանշան, թվի գրային նշան
6. ամսաթիվ (արևմտհ․)
7. հաջորդական կարգ, համար, ◆ Ծաղկի փողոց թիվ 2: (Հակոբ Հակոբյան)
8. շարք, խումբ, որոշ կարգ կազմող մարդկանց կամ առարկաների դաս ◆ Դու էլ բարեկամներիս թվումն ես։
9. որևէ թվականի ծնունդը կազմող երիտասարադությունը՝ որպես հերթակա զորակոչի հասակ
10. քերականական կարգ, որը ձևաբանական միջոցներով արտահայտում է առարկայի եզակիություն կամ հոգնակիություն (լեզվբ․)
11. միայն արտասանվող, չերգվող (եկեղ․)

Հոմանիշներ

1. հաշիվ, համար, համրանք
2. թվանշան, թվահամար
3. տարեթիվ, թվական, թվականություն, ամսաթիվ, ամ (հնց․)

Արտահայտություններ

1. թիվ կարդալ - մտքում կարդալ (ժղ․)
2. թվերի տեսություն - մաթեմատիկայի մի բաժինը, որ ուսումնասիրում է ամբողջ թվերի հատկությունները (մաթ.)
3. թվին պատկանել մեկի մի բանի - որոշ կարգի, դասի, խմբի պատկանել, որոշ կարգի, խմբի մեջ մտնել
4. այդ թվում է - ներառյալ (նաև)
5. ի թիվս այլոց - ուրիշների թըվում, բացի ուրիշներից նաև (հին)

Թարգմանություններ

ալբաներեն՝ անգլերեն՝ number արաբերեն՝ բասկերեն՝ բոսնիերեն՝ բելառուսերեն ՝ բուլղարերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ եբրայերեն՝ էսպերանտո՝ էստոներեն՝ թուրքերեն՝ իսլանդերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ իռլանդերեն՝ լատիներեն՝ լատվիերեն՝ լիտվերեն՝ խորվաթերեն՝ լեհերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ հունգարերեն՝ ճապոներեն՝ մալթերեն՝ մակեդոներեն՝ նորվեգերեն՝ շվեդերեն՝ չեխերեն՝ պարսկերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռումիներեն՝ ռուսերեն՝ номер (ru) ‎(nomer), число (ru) ‎(čislo), цифра (ru) ‎(cifra) սլովակերեն՝ սլովեներեն՝ սուահիլի՝ վրացերեն՝ ուելսերեն՝ ուկրաիներեն՝ ֆիններեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։