Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ի•զուր 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. ապարդյուն կերպով, առանց ցանկացած արդյունքին հասնելու ◆ Խնձորենու տակ իզուր փնտրեցի թաշկինակս։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Իզուր կանցնի թե քո աղաչանքը և թե խնդիրքը։
  2. անտեղի, ավելորդ տեղը, անհարկի ◆ Մարդիկ որ կարծես իզուր են կրում կոչումը մարդու։ Եղիշե Չարենց ◆ Սխալվում ենք, այդ անունը իզուր են կպցրել մեզ։ (Րաֆֆի) ◆ Աթա ապերն այդ խոսքն իզուր ասաց։ (Ակսել Բակունց)
  3. ոչ իրավացիորեն, հանիրավի ◆ Էնքան իզուր հաց ուտող կա։ (Ակսել Բակունց)
  4. աննպատակ կերպով, չպատճառաբանված, որևէ նպատակով կամ բանական պատճառով չհիմնավորված

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. զուր, ապարդյուն, վայրապար, ընդունայն
  2. (հնց․) ընդվայր, տարապարտ, տարապարտուց

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. Իզուր տեղը - նույնն է՝ իզուր ◆ Իզուր տեղը մայրիկը իրեն կգցի նրա առաջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Ինչու իզուր տեղը մեռնել։ (Րաֆֆի)

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։