իմպերատոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [impɛɾɑˈtɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ իմ•պե•րա•տոր
Ստուգաբանություն խմբագրել
<император <լատ․ imperator տիրակալ, զորապետ
Գոյական
- մի շարք միապետների տիտղոս, ինչպես նաև այդ տիտղոսը կրողը, արքա, թագավոր ◆ Իսկ Իվան Բոնդաչուկը… ձգվում էր ճակատի, կարծես պատի վրայով անցնում էր իմպերատորի ստվերը; (Ակսել Բակունց)
- (հնց․) հանրապետական Հռոմում՝ զորապետի պատվավոր տիտղոսը, իսկ Օգոստոսի ժամանակներիից պետության ղեկավարի տիտղոսը, հետագայում՝ խոշոր կայսրությունների ղեկավարի տիտղոսը
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։