լրտես
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɾtɛs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լ(ը)ր•տես
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- լրտեսությամբ զբաղվող մարդ
- գաղտնի ոստիկանության ծառայողների անարգական անվանում
- մատնիչ, իրազեկիչ
- ուրիշների գաղտիքները իմանալու ձգող, նրանց արարքներին գաղտնաբար հետևող մարդ (փխբ․)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տեղեկախույզ, դիտախույզ, դետ (արևմտհ․), ականջ (ժղ․), (բանտում)՝ բանորսկա, չուխուլ (գվռ․), աչք ու ականջ
- իրազեկիչ, գործակալ
- հետախույզ
- տե՛ս մատնիչ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։