Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•զուկ

Ստուգաբանություն խմբագրել

Կեսարիա՝ Ազգական։
(ԽՈՒԶՈՒԿ), Ղարաբաղ՝ 1․ Նորածիլ վարունգ՝ դդում՝ սեխ, ծաղիկը դեռ վրան 2․ Բրդի մեջ եղած կլոր կեղտը (կտտոր)։ 3․ Դաշտային վայրի բույս՝ ընկույզի մեծությամբ փշե գնդակներով, որ կպչում է կենդանիների մազերին և մարդկանց շորերին։ 4․ Գանձակ՝ (նման․) Երեխաներին հատուկ խոզուկ հիվանդություն։

Խոզուկ կապել, Գնձ․ Խոզուկ հիվանդությամբ հիվանդանալ։ ◆ Ըրխի բողազը խզուկ ա կապել։ (Ձ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։