Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•ժա•բար•բառ

Ստուգաբանություն խմբագրել

վայրիվոր՝ կոստուկոպիտ խոսող, խժալուր լեզվով խոսող ◆ Պետը բերանից թափում էր խժաբարբառի մի տարափ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
խժալուր, կոշտուկոպիտ ◆ Թաթարները մռնչացին խժաբարբառ: Դերենիկ Դեմիրճյան
խժալուր լեզու՝ խոսք

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։