Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծակ•ծ(ը)•կել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

յ

Բայ

  1. շատ տեղերից կամ կամ շատ անգամ ծակել ◆ Ժողովուրդը վայրենի կատաղությամբ հարձակվում նրա վերա և սրերով ծակծկում է։ (Րաֆֆի) ◆ Աշնանվերջի սառը քամին ծակծկում էր նրա մարմինը։ Սերո Խանզադյան ◆ Վերևից ներքև մարմինը քորոցով ծակծկեց։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Շիկացած ասեղների նման այս միտքը ծակծկում նրա ուղեղը։ Սերո Խանզադյան

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. ծակոտել, ծակծկոտել, ծակոտել, ասեղնել (բնստ․), (ժղ․)՝ ծակծկորել, ծակտել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել