ծանրալուր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑnɾɑˈluɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծան•րա•լուր
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- լսելու համար ծանր, լսելիս տխրությամբ համակող, տխրություն պատճառող ◆ Ծանրալուր հեծեծանք։ ◆ Այն հեծեծանքը նորա ծանրալուր, գիշերային խոր լռության միջով, ողջ շրջակայքին բերում է սարսուռ։ Թարգմ.
- լսելու՝ լսողության համար ծանր՝ անախորժ՝ տհաճ ◆ Ծանրալուր ձայն։ ◆ Հայ ժողովրդի համար աղջկանց ուսում առնելը շատ խորթ և ականջի համար ծանրալուր էր, մինչև անգամ ամոթ էր։ (Պերճ Պռոշյան)
- ծանր լսող, լսողությունը թույլ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։