Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•թել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. կաթիլ առ կաթիլ թափվել՝ ծորել, կաթկթել ◆ Քրտինքի սպիտակ փրփուր էր կաթում։ Սերո Խանզադյան
  2. ծածկից՝ տանիքից ջուր՝ անձրևաջուր ծորել՝ թափվել հատակին ◆ Կաթում էին կտուրները, ցեխ էր փողոցում։ (Ակսել Բակունց)
  3. հասած պտուղը ծառից ընկնել ◆ Էս կռանը մի տանձ է կաթում, դեսն է վազում մըրթմըրթալով ծամում է ու ականջ դնում, էն կռանը մի տանձ է կաթում, դենն է վազում։ Հովհաննես Թումանյան
  4. (փխբ․) արտահայտվել, զեղվել, արտահայտություն ստանալ, թափվել ◆ Անմեղությունը… կաթում Էր շրթունքներից։ (Րաֆֆի) ◆ Անմեղությունը ու հեզությունը կաթում էր այդ սիրուն կնոջ վարդագույն շրթունքներից։ (Րաֆֆի)
  5. (հնց․) ցայտել, ցոլալ, փայլել ◆ Գոյանում ու ծավալվում է մի մրմունջ, որից հառաչանք է կաթում։ Թարգմ․
  6. ցած գցել, գցել, կաթուկ տալ ◆ Շարքով խնձորենիներ, որոնք գարնանը ծաղկում են, ամռանը պտուղը լցնում հյութով, աշնանը կաթում: (Հակոբ Մանանդյան) ◆ Պատուհանից աղոտ լույս էր կաթում սենյակի մեջ։ Սերո Խանզադյան
  7. (սխ․) տե՛ս կաթեցնել ◆ ԵՎ դիմացդեմ սարի գլխին կաթում էր վերջին աստղը։ (Վիգեն Խեչումյան)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. կաթկաթել, ծորել, կայլակել, թլլալ (գվռ․), ծլթալ, ծթծթել, ծլթծլթալ, կթթալ, ցաթել,
  2. մաղել, մաղմղել, մղմղալ (գվռ․), մժալ, ընկնել, կաթուկ տալ, կաթուկ անել, կաթ ընկնել,
  3. տե՛ս ցայտել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել