Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɑtʰvɑt͡sɑˈhɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կաթուածահար

վանկեր՝ կաթ•վա•ծա•հար 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. կաթված ստացած, կաթվածով հիվանդացած մարդ ◆ Հայր մի՝ կաթվածահար՝ ոչ այնչափ ամաց բեռեն ճնշված, որքան բախտիս հալածանքեն։ Տյուսաբ
  2. գործելու՝ զարգանալու՝ դիմադրելու և այլ կարողություններից զրկված, անկման՝ թուլության՝ անզորության վիճակի մեջ ընկած

Բայ

  1. կաթվածահար անել, կաթվածահարել ◆ Ապագա աղետների սոսկումը կաթվածահար արավ նրան, և նա գիշերը մեռավ։ Վրթանես Փափազյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. անդամալույծ, կաթվածոտ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել