կակազ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑˈkɑz]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կա•կազ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խոսելու ժամանակ կակազող, կմկմացող (մարդ) ◆ Չեղյալ Մովսեսին արարիչն անգո գերադասել էր ու նախընտրել միջնորդ իր միջև ու ժողովրդի, միաժամանակ խեղճ ու կրակին ծնելով կակազ։ Պարույր Սևակ
Հոմանիշներ խմբագրել
- կակազախոս, թոթով, թոթովախոս, կմկմախոս, ծանրախոս, դժվարախոս, կակազոտ (մի փոքր), դժասաց, (հնց․), (գվռ․) թլոլ, կզկզան, մզմզ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։