կական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կական
վանկեր՝ կա·կան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բնաձայնական կրկնավոր կազմություն (հմմտ. կակազ)։ ◆ Աշխարհ լցվեց մեր աղաղակ, մեր կական։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Բայց իզուր, ողբ, վայ, կական և արտասուք ու հառաչ քեզ սփոփել չեն կարող։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Գոյական
- երկարատև ու բարձրաձայն լաց, լաց ու կոծ, ողբ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- կական անել — լաց ու կոծ անել, ողբալ ◆ Պառավները դիտում էին գլուխները, կական անում։ Սերո Խանզադյան ◆ Մանուկները կական բարձրացրին: Սերո Խանզադյան
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։