Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•ղալ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. դժվարությամբ ոտքը (կամ ոտքերը) քաշ տալ (ոտքերի հիվանդության կամ կարճության պատճառով) ◆ Նա դարձյալ հենված ցուպերի վրա, սկսեց կաղալով դիմել նույն խրճիթը, որտեղից դուրս էր եկել։ (Րաֆֆի)
  2. (փխբ․) ետ մնալ, թերանալ, վատ իմանալ, վատ հասկանալ, լավ չյուրացնել (որևէ ուսումնական առարկա)
  3. (փխբ․) պակասություններ ունենալ, որևէ բանով լիարժեք չլինել ◆ Այս նմուշներից երևում է արդեն, որ բայաթու առաջին երկու տողերը միշտ կաղում են իրանք միամտությամբ։ (Ղազարոս Աղայան)
  4. (փխբ․) որևէ տեսակետից թերի՝ անկանոն լինել ◆ Ոտանավորի չափը կաղում է։
  5. (փխբ․) թերի գիտելիքներ ունենալ
  6. անհաջող ընթացք ունենալ ◆ Գործը կաղում է։

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. (գվռ․) լնկել, խոշտալ, խեճկալ, կաղկղել, լնգլնգալ (հաճախակի), լնգալ, տնկլտալ, շնկուլտալ, թոփլտալ, կաղի տալ, կաղին տալ, սխտոր ծեծել (ծաղր․)

, տնկի տալ, տնկլի տալ, տնկլի թակել, լնկին տալ (մեկ ոտքով)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել