Հայերեն

վանկեր՝ կ(ը)•լա•ու•զու•լա 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

< клаузула < լատ․ clausula եզրափակում, վերջավորություն

Գոյական

  1. (տղչփ․) բանաստեղծան տողի վերջավորությունը՝ սկսած վերջին շեշտված վանկից
  2. (իրավ․) հատուկ պայման (վերապահված)
  3. (հռետ․) ճառի եզրափակիչ մասը

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
  • Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։