կյավիկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kjɑˈvik]
վանկեր՝ կյա•վիկ
- Կարին, Շիրակ՝ լայն ու փափուկ տերևներով բանջար, որ տապակելով ուտում են ◆ Ձիկ կյավիկ պիտեր զղզղեր վըր խոտերաց։ (Գ․Շերենց)
- Կարին, Վան՝ փափուկ, նուրբ (նրբագեղմ բրդի մազի մասին) ◆ Մտիկ տուր թե կյավըկ գառներն ինչպես են այս ու այն կողմ վազում։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։