կրծել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɾt͡sɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կրծել

վանկեր՝ կ(ը)ր•ծել 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *g^urg- (*g^urēug՛h-, *g^urug՛h ձևերի կողքին) «կրծել» արմատից. հմմտ. հունարեն βρυχω՝ «կծել», լիտվերեն gráu-ti-, հին սլավոներեն grysti, ռուսերեն грызть «կրծել»։

Բայ

1. ուտելիքի մակերեսից կամ ծայրից ատամներով մանր-մանր պոկել-ուտել ◆ հաց, խնձոր կրծել
2. ատամներով քերել-ուտել ◆ Նապաստակը կաղամբ է կրծում։
3. ատամներով մասնիկներ՝ պառառներ պոկել-ուտել ◆ Հարևանի այծերը բուրաստանի կանաչը չեն կրծի։ (Ակսել Բակունց)
4. ատամներով սեղմել, ծամել ◆ Ձին կրծում էր սանձը։
5. մաշել, տանջել ◆ Խանդը կրծում էր նրա սիրտը։ (փխբ․)

Հոմանիշներ

1. ոււտել, կործել (բրբ․)
2. մանրել, կրծոտել (հաճախ, շատ տեղերից), խառատել (հնց․)(հնց.), կործկործել
3. տե՛ս հյուծել
4. տե՛ս չարչարել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ nibble, gnaw, bite off գերմաներեն՝ knabbern դանիերեն՝ թուրքերեն՝ dişlemek իսպաներեն՝ comiscar իտալերեն՝ rosicare հոլանդերեն՝ knabbelen հունարեն՝ ροκανίζω շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ mordiscar ռուսերեն՝ прогрызать (ru) ‎(progryzatʹ), прогрызть (ru) ‎(progryztʹ), сгрызть (ru) ‎(sgryztʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ grignoter

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։