համադրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑmɑdɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ համադրութիւն
վանկեր՝ հա•մադ•րութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- զուգադրություն, համեմատություն, բաղդատություն
- զուգակցություն, զուգորդում
- (փիլ․) գիտական հետազոտություն մեթոդ, որ հենվում է առարկայի՝ երևույթի ամբողջականություն, նրա մասերի փոխադարձ կապի ու միասնության վրա
- (փիլ․) երևույթի զարգացման բարձրագույն աստիճանը, որ իր մեջ, որպես բարձրագույն միասնության մեջ, ինքին միացնում է զարգացման նախկին աստիճանների առաջադեմ տարրերը
- (քրկն․) (հնց․) շարահյուսության այն բաժինը, որ վերաբերում է բարդ նախադասությունների կազմության եղանակներին
- (քիմ․) տե՛ս բաղադրություն
- (գրք․) միասնություն, զուգակցված մասերի՝ գործողությւոնների ամբողջություն ◆ Տրիպոլիս են կոչել այն, … որովհետև երեք քաղաքապետություների համադրությունից է ստեղծվել։ (Սուրեն Այվազյան)
- (հնց․) համաձայնություն, համերաշխություն
- տե՛ս կապակցություն
- (կենսք․) պարզ նյութից բարդ նյութերի, առանձին տարրերից՝ ամբողջականի առաջացման պրոցես
Հոմանիշներ խմբագրել
- զուգադրություն, համեմատություն, բաղդատություն
- (փիլ․) սինթեզ
- տե՛ս բաղադրություն
- տե՛ս միասնություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․Ա․ Սիմոնյան, Ա․Ա․ Գալոյան, Ռուսերեն-հայերեն կենսաքիմիական բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատարակչություն», 1997 — 428 էջ։