հաշտարար

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑʃtɑˈɾɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հաշ•տա•րար 

Գոյական

1. հաշտություն կայացնող, հաշտեցնող

Հոմանիշներ

1. խաղաղարար, խաղաղագործ (հնց․)
2. տե՛ս միջնորդ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
հաշտարարական հաշտարարություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ mediator, arbitrator, conciliator գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ мирный (ru) ‎(mirnyj), миролюбивый (ru) ‎(miroljubivyj), примрительный (ru) ‎(primritelʹnyj), мировой (ru) ‎(mirovoj), разрешающий споры (ru) ‎(razrešajuščij spory) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. (հին) հաշտ անող, զոհ մատուցող

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։