հարակատար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑɾɑkɑˈtɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յարակատար
վանկեր՝ հա•րա•կա•տար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- (քրկն․) կատարված, բայց իբրև վիճակ շարունակող, կատարված, բայց հետևանքը շարունակվող
Հոմանիշներ խմբագրել
- գերակատար (հնց․), հարակա, հարակայական
Արտահայտություններ խմբագրել
- հարակատար դերբայ (քրկն․) - դերբայական ձև, որ ցույց է տալիս կատարված գործողություն, որի հետևանքն իբրև վիճակ շարունակվում է
- հարակատար ժամանակներ (քրկն․) - բայի սահմանակ եղանակի բաղադրյալ ժամանակները, որոնք կազմվում են հարակատար դերբայով ու ճժանդակ բայով և ցույց են տալիս դերբայով արտահայտված վիճակի հարաբերությունը ներկա, անցյալ կամ ապառնի ժամանակների հետ (օր. նստած եմ, նստած էի և այլն)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։