հովիվ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɔˈviv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հովիւ

վանկեր՝ հո•վիվ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *owi-pā- (*owi- «ոչխար» և *pā- «կերակրել, արածեցնել») արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն avi-, լատիներեն ovis «ոչխար» և լատիներեն pāstor «հովիվ», ռուսերեն пасти «արածեցնել»։

Գոյական

1. նա, որ արածեցնում է ընտանի կենդանիների հոտը
2. (փխբ․) (հնց․) համայնքի՝ ժողովրդի առաջնորդ, կառավարող
3. (եկեղ․) կրոնական հոտի՝ համայքի առաջնորդը
4. (կրոն․) (հնց․) Քրիստոս (արվեստի մեջ)

Հոմանիշներ

1. խաշնարած, ոչխարած, ոչխարապահ, հոտապահ, հոտապան, (հնց․) խաշնտես, խաշնարոտ, չոբան (ժղ․)
2. տե՛ս տավարած
3. տե՛ս առաջնորդ
4. տե՛ս պատրիարք
5. տե՛ս Քրիստոս

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ shepherd, herdsman, herd գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ çoban իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ βοσκός շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ пастух (ru) ‎(pastux), пастырь (ru) ‎(pastyrʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։