մանել-գզել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մա•նել-գ(ը)•զել
- Նոր Ջուղա՝ բանի տեղ չդնել, կարևորություն չտալ ◆ Ով է նրան մանում-գզում, նա ինչ մարդ է որ։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
- Սեբաստիա, Կարին՝ մանելու և գզելու գործով զբաղվել
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։