շնպճեղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շ(ը)ն•պ(ը)•ճեղ
- Արարատյան՝ ամուր կազմվածք ունեցող, ամրակազմ, քաջառողջ (ծեր մարդու մասին) ◆ Պապդ շնպճեղ ա, չի մեռնիլ։ Սահակ Ամատունի
- Կարին, Շիրակ՝ վատաբարո, անառակ, պիղծ ◆ Շնպճեղ մարդ մ' է։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։