ոջիլ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɔˈt͡ʃʰil]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ոջիլ

վանկեր՝ ո•ջիլ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *orghilo-` *er(e)k/gh- «ոջիլ, տիզ» արմատից․ հմմտ․ հին հնդկերեն liksá «անիծ», ալբաներեն ergjíz «մանր ոջիլ, անիծ», լիտվերեն erke «տիզ»։

Գոյական

1. (կենդբ․) մարդկանց ու կենդանիների վրա ապրող և նրանց արյունով սնվող անթև մակաբույծ միջատ
2. բույսերի, հացահատիկների և ընդեղենների վրա ապրող ու նրանցով սնվող նույնպիսի միջատ
3. (անսբ․) արյունածուծ միջատների խումբ, կաթնասուն կենդանիների էկտոպարազիտներ

Հոմանիշներ

1. (կենդբ․) բծիծ, ափիս, պոտիզ, միջատ (փխբ․)
2. տիզ
3. լվիճ, որթալվիճ

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ louse, aphid գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ вошь (ru) ‎(vošʹ), расти́тельная вошь (ru) ‎(rastítelʹnaja vošʹ), тля (ru) ‎(tlja) վրացերեն՝ ուկրաիներեն՝ во́ша (uk) ‎(vóša), попели́ця (uk) ‎(popelýcja), тля (uk) ‎(tlja) ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Հենրիկ Բադեյան, Կենդանիների վարակիչ հիվանդություններին վերաբերող տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2003 — 218 էջ։