որդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɔɾtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ որդն
վանկեր՝ որդ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Պարզ չէ, թե ինչ հարաբերություն ունի հնդեվրոպական *uer- «պտտել, ծռել» նախաձևի, հատկապես սրա *-t-ով աճած *uert- արմատի հետ. հնարավոր է սկզբնային *u-ի անկում օ-ի մոտ (*uort-m > որդ-ն)։
Գոյական
- (կենդբ․) երկարուկ անողնաշար կենդանի, որ շարժվում է մարմինը ճկելով, ճիճու
- (խսկց․) միջատների հասնյակը որ նման է ճիճուներին ◆ Շերամի որդ։ ◆ Մեղվի որդ։
- (կզմխս․) նույնն է՝ որդնյակ
- (բժշկ․) մարդու և կենդանիների մարմնի մեջ ապրող մակաբույծ, ճիճու
- (փխբ․) (անարգ) չնչին՝ աննշան մարդ, անարգ մարդ, մարդուկ ոչնչություն
- (փխբ․) որոշ զգացում՝ հոգեվիճահ են ցույց տվող բառերի հետ՝ արտահայտում է դրա տևականությունն ու տանջող բնույթը ◆ Նախանձի՝ խանդի որդը։
- (գյուղտնտ․) (անտառ․) թրթուր
Հոմանիշներ խմբագրել
- (կենդբ․) ճիճու, ճճի, զեռուն, բոտոտ, ուտիճ, (հնց․) որդունք, խոխ
- տե՛ս որդնյակ
- ճիճու, աղեորդ աղեճիճու, երիզորդ, երիզակ, կլոր որդ, տափակ որդ, տափակ ճիճու
- տե՛ս շերամ
- տե՛ս հարսնյակ
- տե՛ս ոչնչություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | որդ(ը) | որդեր(ը) |
| Սեռ. | որդի | որդերի |
| Տր. | որդի(ն) | որդերի(ն) |
| Հայց. | որդ(ը) | որդեր(ը) |
| Բաց. | որդից | որդերից |
| Գործ. | որդով | որդերով |
| Ներգ. | որդում | որդերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։