Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•տ(ը)ր•կալ 

  1. բարակ կլոր ճյուղ՝ ձող, որով գզած բամբակի մանրուքը՝ կտորները գետնից հավաքում են և պատրույգի են վերածում՝ մանած շինելու համար
  2. կլոր փայտ, որի վրա գզարը փաթաթում է գզած բամբակը և քուլա շինում

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։