Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պա•րագ•րաֆ

Ստուգաբանություն

գրքի մասի՝ գլխի կամ առանձին հոդվածի՝ որոշման և այլնի մեջ ինքնուրույն նշանակություն ունեցող մաս՝ հատված, որ սովորաբար նշանակվում է § նշանով և համարակալվում։
այդ կարգի հատվածի առջև դրվող նշանը (§)
(հրտ․) տեքստի մաս, որ սկսվում է նոր տողից և ունի ինքնուրյուն նշանակություն, երբեմն նշանակվում է պարագրաֆի (§) նշանով

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։