սայր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [sɑjɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սայր

վանկեր՝ սայր 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛əi-ri-` *k՛ē(i)- «սրել» արմատից. հմմտ. հայերեն սուր, սայր, միջին ներքին գերմաներեն harin «սրել»։

Գոյական

1. սուր ծայր (նիզակի, տեգի, սլաքի և այլն)
2. կտրող գործիքների հատող սուր մասը` կողմը, բերան (սրի, դաշույնի և այլն)
3. նուրբ պողպատյա թիթեղիկ` սափրվելու համար երկու կողմից շատ սուր բերանով
4. նույնն է` սայրաձող
5. առհասարակ որևէ բանի վերևի սլաքաձև մաս
6. (խոհր․) խոհարարական դանակի սուր, կտրող շեղբ

Հոմանիշներ

1. ծայր
2. բերան, շեղբ
3. տե'ս թրաբերան, սրաբերան
4. տե'ս սայրաձող

Արտահայտություններ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	սայր(ը)	սայրեր(ը)
Սեռ.	սայրի	սայրերի
Տր.	սայրի(ն)	սայրերի(ն)
Հայց.	սայր(ը)	սայրեր(ը)
Բաց.	սայրից	սայրերից
Գործ.	սայրով	սայրերով
Ներգ.	սայրում	սայրերում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ edge, point գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ острие (ru) ‎(ostrije), клинок (ru) ‎(klinok), лезвие (ru) ‎(lezvije), шпиль (ru) ‎(špilʹ), остре (ru) ‎(ostre) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։